Uitgangspunten daarbij: vraaggericht, eigen kracht van de burger en zijn omgeving, geen vrijblijvendheid en ruimte voor kennis en kunde van de professional. ‘En die kennis en kunde moet vooral streetwise zijn.’Dat zei staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Jet Bussemaker op het Wmo-congres (Wet maatschappelijke ondersteuning), op 24 september in de RAI in Amsterdam.

Bussemaker benadrukte het belang van welzijn. ‘Vooral nu, in een tijd van financiële crisis, waarbij al snel een scheiding van groepen – van actieven en inactieven – dreigt. Met daarbij isolement en uitsluiting. Juist nu moet worden ingezet op de verbindende kracht van Welzijn. Vooral omdat de prijs van de crisis niet betaald moet worden door de meest kwetsbaren in onze samenleving.’

Wmo en AWBZ
Bussemaker onderstreepte in haar inleiding de scherpe relatie tussen Wmo en AWBZ. ‘De crisis maakt de meest kwetsbare burger nog kwetsbaarder. Juist daarom moet de AWBZ overeind blijven om de zorg te bieden die onverzekerbaar is De Wmo is vanwege haar preventieve karakter bij uitstek geschikt daar een stevige bijdrage aan te leveren. Goed welzijnsbeleid zorgt ervoor dat mensen minder snel een beroep doen op de AWBZ.’

Welzijn nieuwe stijl
Bussemaker stipte een aantal geslaagde welzijnsprojecten aan uit diverse gemeenten. Uit die de kenmerken ervan destilleerde ze haar visie op Welzijn nieuwe stijl. Daarbij noemde ze vijf bakens als karakteristieken voor de nieuwe werkwijze. Bussemaker: ‘Welzijn nieuwe stijl is vraaggericht: Je kijkt daarbij altijd naar de vraag achter de vraag; welzijn nieuwe stijl gaat uit van de eigen kracht van de burger en zijn omgeving; in welzijn nieuwe stijl ga je als dat nodig is direct op de problemen af, in welzijn nieuwe stijl passen geen kantoorklerken of bureaucraten; welzijn nieuwe stijl is niet vrijblijvend. Je benoemt de problemen, je definieert de oplossing en je bent resultaat gericht; in welzijn nieuwe stijl is er vooral ruimte voor de kennis en kunde van de professional. Hij of zij is streetwise. Dus je verstaat de taal van de straat.’

Bussemaker zei blij te zijn met een initiatief van de MO groep (brancheorganisatie) die investeert in gewenste professionalisering van de beroepsgroep. Ze nodigde gemeenten en de VNG (belangenbehartigersorganisatie gemeenten) uit zich bij dit initiatief aan te sluiten.

Kanttekening
De staatssecretaris plaatste bij professionalisering wel een kanttekening. ‘Professionalisering is voor mij dus niet steeds meer opleiding. Hier geldt absoluut niet, dat des te hoger de eisen des te beter geschikt. Het gaat in het welzijnswerk om mensen die met een gevoel van maatschappelijke betrokkenheid, streetwise zijn en de taal van de straat spreken. Dus meer praktijk dan theorie. En dan vooral de praktijk van de straat.’

September 2009